Με τη συμμετοχή 195 -από τους 240 εκλεγμένους αντιπροσώπους- που εκπροσωπούν 61 -απ’ τα 79 σωματεία της ΠΟΣ-ΟΑΕΕ- ξεκίνησαν οι εργασίες του 8ου Απολογιστικού Συνεδρίου της Ομοσπονδία μας στις 13 Ιουνίου 2015, ώρα 9 πμ, στο ξενοδοχείο «Φουαγιέ» στην Καβάλα.
Τις εργασίες άνοιξαν ο Γενικός Γραμματέας της ΠΟΣ-ΟΑΕΕ Διονύσης Σβορώνος και ο πρόεδρος του Σωματείου των Συνταξιούχων της Καβάλας Στέργιος Μαούνατζης. Ακολούθησε ο διοικητικός απολογισμός του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΟΣ- ΟΑΕΕ απ’ τον πρόεδρο Παντελή Τάτση.
Στη συνέχεια χαιρέτησαν το συνέδριο οι προσκεκλημένοι μεταξύ των οποίων οι βουλευτές της Καβάλας Αλεξάνδρα Τσανάκα (ΣΥΡΙΖΑ) και Νίκος Παναγιωτόπουλος (ΝΔ) και της Α’ Θεσσαλονίκης Σάκης Βαρδαλής (ΚΚΕ). Επίσης το συνέδριο χαιρέτησε ο Διοικητής του ΟΑΕΕ Τάσος Πετρόπουλος. (Αναλυτική παρουσίαση των ομιλητών θα γίνει με την απομαγνητοφώνηση των πρακτικών, ώστε να μην υπάρξουν λάθη).
Με τη διεξαγωγή του Συνεδρίου στην Καβάλα υλοποιείται απόφαση του ΔΣ της ΠΟΣ-ΟΑΕΕ, που πήρε στην συνεδρίασή του στις 7.2.2015 στα Τρίκαλα. Τη σχετική πρόταση είχε υποβάλει ο πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Καβάλας συνάδελφος Στέργιος Μαούνατζης στην 7η Γενική Συνέλευση (Συνέδριο) στην Αθήνα.
Το Συνέδριο θα απασχολήσουν ο Οικονομικός Απολογισμός του 2014 και ο Προϋπολογισμός του 2015. Θα γίνει παρουσίαση της Εκθεσης της Ελεγκτικής Επιτροπής. Θα ακολουθήσουν ομιλίες των αντιπροσώπων η έγκριση του Διοικητικού-Οικονομικού Απολογισμού και η απαλλαγή του Διοικητικού Συμβουλίου κάθε ευθύνης.
Η εισήγηση του Π. Τάτση
Ο Π. Τάτσης στην αρχή της ομιλίας του καλωσόρισε τους συνέδρους και τους προσκεκλημένους στο «στο αντάμωμα του 8ουΣυνεδρίου της, εδώ στην πόλη της Καβάλας». Επίσης ευχαρίστησε τη Διοίκηση του τοπικού Σωματείου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ, για την καλή οργάνωση και φιλοξενία που προσφέρει στο πλαίσιο του 8ουΣυνεδρίου της ΠΟΣ-ΟΑΕΕ.
Στη συνέχεια είπε: «Το 8ο Συνέδριο συνέρχεται στον απόηχο των εκλογών στις 25 Γενάρη 2015. Ομως τέσσερις μήνες μετά το προεκλογικό σλόγκαν η “ελπίδα έρχεται”, όχι μόνο ξεθώριασε, αλλά η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προμηνύει τα εντελώς αντίθετα. Ακόμα και για τον πιό δύσπιστο φτάνει η πρόταση των 47 σελίδων της συγκυβέρνησης προς τους “θεσμούς” στις 4.6.2015 για να διαλυθεί κάθε αμφιβολία. Οι 47 σελίδες μειώθηκαν σε 39 το βράδι της Παρασκευής, όμως το περιεχόμενο έμεινε ίδιο και χειρότερο. Η συμφωνία που προτείνει η ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύει ότι ακόμα και αν διασφαλιστεί ενισχυμένη κοινοτική χρηματοδότηση, αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί σε ανάκτηση των λαϊκών απωλειών, αλλά σε κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Ειδικότερα το σημείο της πρότασης για το ασφαλιστικό είναι εξουθενωτικό για το λαό, αφού όχι μόνο κατοχυρώνονται όλες οι μεγάλες ανατροπές των “μνημονιακών” νόμων για τις συντάξεις, αλλά μεταξύ άλλων προβλέπονται και νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Η πρόταση αυτή έρχεται ως συνέπεια του συνολικού εκλογικού αποτελέσματος, που δεν έδειξε ανατροπή του αντιλαϊκού πολιτικού συσχετισμού, δεν έβγαλε “νέο πολιτικό σκηνικό” προς όφελος των συνταξιούχων και εργαζομένων. Από την νέα κυβέρνηση δόθηκαν τα διεπιστευτήρια, σ’ όλα εκείνα τα κέντρα, ντόπια και ξένα, που διαμορφώνουν και ελέγχουν την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μας και όχι μόνο ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, ΕΤ κλπ.
ΟΙ συνταξιούχοι έχουν τη σκοτεινή εμπειρία του τι σημαίνει κρίση για τους εργαζόμενους, για το λαό μας, για την χώρα μας. Πέντε χρόνια τώρα οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι χάνουν και μόνο χάνουν. Χάνουν κομμάτια από την αξιοπρέπειά τους, χάνουν όσα κέρδισαν με πολλά χρόνια αγώνων και θυσιών, χάνουν την σιγουριά του καθημερινού ψωμιού, την περίθαλψή τους στην ώρα της ανάγκης, την ελπίδα για τα γηρατειά τους, την μόρφωση των παιδιών και εγγονών τους, την θέρμανση των σπιτιών τους, την πρόσβαση σε όλα τα αγαθά, τα οποία οι ίδιοι με το μόχθο τους δημιούργησαν. Η ίδια η χώρα έχασε και χάνει την παραγωγική της υποδομή και μαζί της την εθνική υπόσταση.
Πρίν -και κατά τη διάρκεια – των παραπάνω έκαναν μπροστά μας παρέλαση πλήθος από σωτήρες. Πολιτικοί και τεχνοκράτες. Ολοι με αποκλειστικό μονοπώλιο τη γνώση για τη λύση, που την είχαν στο τσεπάκι. Από το Καστελλόριζο ως το Ζάππειο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη. Με σχέδια -και παρασχέδια- “εξόδου από την κρίση”.
Και σήμερα πάλι στέκονται μπροστά μας, νέοι και παλιοί λαοπλάνοι με την ίδια ακαταμάχητη σιγουριά: Θα σχίσουν τα μνημόνια και θα μας σώσουν με την βοήθεια αυτών που έφεραν το λαό σ’ αυτήν την άθλια κατάσταση.
Οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δώσουν άλλο χώρο και χρόνο. Από αυτήν την στάση έχουμε καεί στο χυλό όλα τα προηγούμενα χρόνια, καθώς οι ανατροπές στα συνταξιουχικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, δεν κόπασαν ποτέ. Κάθε ασφαλιστικός νόμος ενδυνάμωνε τους προηγούμενους χωρίς να τους καταργεί. Το διάστημα που πέρασε χαρακτηρίστηκε από την ένταση της οικονομικής κρίσης. Η ζωή της λαϊκής οικογένειας χειροτέρευσε δραματικά και κυριολεκτικά τσακίστηκε. Η πρόβλεψή μας ότι τα αντισυνταξιουχικά αντιλαϊκά μέτρα μας ρίχνουν στον Καιάδα έγινε δραματική πραγματικότητα. Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες και μελάνι να περιγράψει κανείς το δράμα που βιώνει η λαϊκή οικογένεια αυτά τα χρόνια.
Η συμβολή της ΣΕΑ
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι συνταξιουχικές οργανώσεις με βάση τις αποφάσεις της ΣΕΑ (Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα) έδωσαν την μάχη του αγώνα σταθερά και ανελειπώς, αυτοτελώς και σε συνεργασία με το αγωνιστικό κίνημα για την απόκρουση και την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών. Ολο το περασμένο διάστημα το συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων συνέχισε σταθερά τα βήματά του, στην ανάπτυξη της πάλης, με καλύτερη συμμετοχή των συνταξιούχων. Η οργάνωση αυτής της πάλης πανελλαδικά, κάτω από τις αποφάσεις της ΣΕΑ αξιοποίησε όλες τις μορφές πάλης, γενικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, καταλήψεις, παραστάσεις σε υπουργεία, περιφέρειες, νοσοκομεία, ασφαλιστικά υποκαταστήματα, εφορίες, εξορμήσεις σε ΚΑΠΗ και τράπεζες, ενημερώσεις κλπ. Θετική απήχηση είχαν όχι μόνο για τους συνταξιούχους, αλλά και στο αγωνιστικό κίνημα οι μεγαλειώδεις πανελλαδικές μας συγκεντρώσεις και πορείες στο μέγαρο Μαξίμου και οι συναντήσεις με τον Πρωθυπουργό, και Υπουργούς αλλά και η ολονύκτια Παναττική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, που είχε μεγάλη επιτυχία.
Αυτή η θετική δράση είναι παρακαταθήκη για το συνταξιουχικό κίνημα και αποτελεί απάντηση σε εκείνους που θέλουν να σπέρνουν την μοιρολατρία και την απογοήτευση μέσα στους συνταξιούχους τους δύσκολους καιρούς που περνάμε. Επίσης είναι απάντηση σε όσους είναι στην λογική του δεν γίνεται τίποτα.
Ας σκεφτούν που θα μας είχαν οδηγήσει , χωρίς την παρέμβαση του αγωνιστικού κινήματος των συνταξιούχων και εργαζομένων. Δεν φθάνει η οργή και η αγανάκτηση, δεν αρκεί ο θυμός και τα ξεσπάσματα. Απαιτείται διαρκής αγώνας. Χωρίς αυτούς τους αγώνες που αναπτύχθηκαν τελευταία θα είμασταν πολύ χειρότερα. Με τον αγώνα μπορεί να κερδίσεις -ή μπορεί και να μην κερδίσεις. Αν, όμως, δεν κάνουμε αγώνες, τότε χάνουμε σίγουρα!
Μακριά από εμάς η άποψη ότι “δεν γίνεται τίποτε, ότι θέλουν κάνουν” . Το αγωνιστικό τμήμα της κοινωνίας έχει αισιόδοξα στοιχεία και αποτελέσματα. Καθυστερεί και αποτρέπει αποφάσεις. “Καίει” εφεδρείες του συστήματος εκμετάλλευσης. Αλλαξε κυβερνήσεις και θα συνεχίσει εως ότου αναδείξει φιλολαϊκή εξουσία και κυβέρνηση.
Μπροστά μας έχουμε μια νέα κατάσταση μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Η θέση της ΣΕΑ είναι ότι και τη νέα κυβέρνηση θα την κρίνουμε με τα ίδια κριτήρια που κρίναμε και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις. Δηλαδή με βάση την πολιτική που εφαρμόζει και όχι από τα λόγια της.
Η εκτίμησή μας είναι ότι η κυβερνητική εναλλαγή δεν συνιστά και αλλαγή πολιτικής υπέρ των συνταξιούχων και εργαζομένων. Η νέα συμφωνία, που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την ΕΕ,την ΕΚΤ, και το ΔΝΤ, (τώρα δεν την λέμε τρόϊκα αλλά “θεσμούς”), αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του μνημονίου και των δεσμεύσεων που προέβλεπε, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Η νέα κυβέρνηση υποστηρίζει τον “εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας”.Οι φράσεις αυτές έχουν ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν, και έχουμε ζήσει στο πετσί μαςτην εφαρμογή μέτρων απ’ όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις. Ολα τα μέτρα που δρομολογήθηκαν είχαν ορίζοντα τακτοποίησης, όπως λέγανε, 50-60 χρόνια.
Επομένως όταν ακούμε ακριβώς τους ίδιους όρους για το σύστημα της κοινωνικής Ασφάλισης (εκσυγχρονισμός δημοσιονομικά βιώσιμο, δίκαιο κλπ), πρέπει να φέρνουμε στο νου τι ακολούθησε μετά από κάθε παρόμοια εξαγγελία που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Πρέπει δηλαδή να σκεφτόμαστε ότι “το δίκαιο και δημοσιονομικά βιώσιμο” ασφαλιστικό σύστημα είναι αυτό που μας καταδικάζει σήμερα σε συντάξεις πείνας, σε δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα, σε βάρβαρες πληρωμές για στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας και πάει λέγοντας».
Επίθεση και απ’ τη νέα κυβέρνηση
«”Προ των πυλών”, συνέχισε ο Π. Τάτσης, βρίσκεται η επίθεση από την νέα κυβέρνηση στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στις συντάξεις των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται νέα μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα. Αφήνοντας “όλα τα θέματα ανοιχτά και υπό μελέτη”, ανασύρει όσα μύρια λέγονταν από τους λεγόμενους “ειδικούς” όλα τα προηγούμενα χρόνια και με ένα και μοναδικό στόχο: Το κράτος θα δίνει ένα επίδομα για βασική σύνταξη και από εκεί και πέρα τα πάντα θα τα ρυθμίζει ο νόμος της αγοράς , δηλαδή του ισχυρού. Ας μην “τσιμπήσει” λοιπόν κανείς μπροστά στους ελιγμούς. Ισα-ίσα η κυβέρνηση τώρα μετράει αντιδράσεις και ανάλογα θα προχωρήσει στην υλοποίηση της επιλογής της.
Σε αυτά τα πλαίσια, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ένα κίνημας μαζικής καταγγελίας και αντίδρασης, Συνταξιούχων και εν ενεργεία συναδέλφων ΕΒΕ, αλλά και κάθε εργαζόμενου, θα μετρήσει για το εύρος της εφαρμογής των μέτρων. Κάθε αναβολή και καθυστέρηση των μέτρων δρομολογεί άλλες εξελίξεις, ίσως πιο ευνοϊκές για τον ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ.
Ο ΟΑΕΕ σήμερα έχει κάτω από 700 χιλ. ασφαλισμένους. Οι μισοί ενεργοί, κυρίως αυταπασχολούμενοι, αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, που πρέπει να αξιοποιούνται γι’ αυτούς γιατί εμείς τα έχουμε πληρώσει και μας τα χρωστάνε. Η τωρινή ρύθμιση μπορεί να είναι ευνοϊκότερη από τις άλλες, αλλά θα δυσκολευτούν να την παρακολουθήσουν τα παιδιά μας με την ανεργία που υπάρχει αλλά και τις υψηλές εισφορές που πληρώνουν.
Διαφορετικό χαρακτήρα έχει η λεγόμενη “εισφοροδιαφυγή” στον ΟΑΕΕ καθώς ο αυτοαπασχολούμενος δεν παρακρατεί ξένα χρήματα, αλλά προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο, απέναντι στις διαδικασίες της μονοπώλησης της αγοράς, που τον οδηγούν στο λουκέτο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένει χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη, διογκώνοντας τα χρέη του. Αρκετοί συνάδελφοί μας δεν μπορούν να πάρουν την σύνταξή τους για την οποία χρόνια πλήρωναν εισφορές, λόγω κάποιου χρέους πρός το Ταμείο, που δεν μπορούν ούτε να αποπληρώσουν, ούτε να μπούν στις ρυθμίσεις.
Ολα τα παραπάνω βάζουν ταφόπλακα στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας καθώς αυτές οι επιλογές είναι εναρμονισμένες με τις στρατηγικές κατευθύνσεις ΕΕ-Κεφαλαίου: 1) Τη σύνδεση ηλικίας για σύνταξη με το προσδώκιμο ζωής. 2) Τον περιορισμό της πρόωρης συνταξιοδότησης. 3) Την ανάπτυξη και επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης και την εφαρμογή εισοδηματικών κριτηρίων για το ύψος της σύνταξης.
Αυτά τα μέτρα, ήταν προαποφασισμένα από το 1992 και περιέχονται στο κείμενο “η Ευρώπη το 2020” και τη “Λευκή Βίβλο” της συνθήκης του Μάαστριχτ.
Ο δικός μας μονόδρομος
«Στο “δια ταύτα”, υπογράμμισε ο Π. Τάτσης δεν έχουμε πολλές επιλογές. Πρέπει να αντισταθούμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας, με κριτήριο τις δικές μας ανάγκες και βάση την απαίτησή μας για ενιαίο υποχρεωτικό – αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν καθολικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που θα εξασφαλίζει και θα εγγυάται συντάξεις και παροχές για όλους και αντίστοιχες με τις ανάγκες μας.
Κανένας εφησυχασμός, καμιά επανάπαυση και αναμονή. Η ανατροπή αυτών των πολιτικών είναι ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ και δεν πρέπει να περιμένουμε, ότι η εναλλαγή κυβερνήσεων, θα φέρει και αλλαγή πολιτικών, χωρίς ρωμαλέο κίνημα αντίστασης. Οσοι είναι στις ράγες του ΕΥΡΩΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ αυτές τις πολιτικές τις έχουν για ευαγγέλιο και θα επιχειρούν να τις εφαρμόσουν.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Την ανάκληση όλων των αντεργατικών – αντιασφαλιστικών νόμων και διατάξεων.
Επαναφορά των συντάξεών μας, των φαρμάκων, της παροχών υγείας -και γενικότερα των κοινωνικών παροχών- που μας αφαίρεσαν.
Δεν δεχόμαστε την κοροϊδία της κυβέρνησης ότι κατάργησε τα μνημόνια αλλά μένουν όλα τα αντισυνταξιουχικά και αντεργατικά μέτρα και νόμοι.
Δεν δεχόμαστε ψίχουλα και διαχωρισμούς σε “ρετιρέ” και “υπόγεια” των 700 ευρώ κτλ. Να δοθεί άμεσα η 13η και 14ησύνταξη που δικαιούμαστε. Αμεσα τώρα να δοθούν τα δώρα σε όλους.
Να παρθούν άμεσα μέτρα για την υγεία, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και για τα φάρμακα.
Είμαστε σε επιφυλακή για τα νέα μέτρα ενάντια στο ασφαλιστικό. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας τα ετοιμάζουν για πλήρη δουλεία!
Η συμφωνία αυτή και η λίστα «μεταρρυθμίσεων» περιλαμβάνει όλα τα αρνητικά για τους εργαζόμενους μέτρα που πήρε το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μαζί με την ΕΕ στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, μέτρα που βοηθούσαν και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ολα αυτά, δηλαδή, για τα οποία οι συνταξιούχοι τα προηγούμενα χρόνια μάτωσαν και αντιπάλεψαν. Η συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει ότι οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και οι ονομαζόμενες “σκληρές”, που διεξάγονται μέσα στα τείχη της ΕΕ, με στόχο την διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και της ανάκαμψης των κερδών του, έχουν αντιλαϊκό αποτέλεσμα.
Οι “κόκκινες γραμμές” έγιναν “πράσινο φώς” στα αντισυνταξιουχικά – αντεργατικά μέτρα! Λένε θα κάνουν μια έντιμη και επώδυνη συμφωνία . Το ερώτημα είναι για ποιον; Για ποιόν είναι η επώδυνη και για ποιόν η έντιμη; Διαπραγματεύονται πως θα “μοιραστούν” χασούρες και κέρδη για λογαριασμό των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων, με δεδομένη την συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Στόχος της συγκυβέρνησης είναι ο λαός να μείνει, παθητικά θεατής, θολωμένος και φοβισμένος, χαμηλώνοντας ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες του. Η όποια αναθεώρηση του προηγούμενου προγράμματος, π.χ τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, δεν θα γίνει για να ανακουφιστεί πραγματικά ο λαός, να αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές, αλλά για να εξοικονομηθούν κρατικοί πόροι που θα στηρίξουν το κεφάλαιο, τις επενδύσεις και την κερδοφορία του, καθώς και τους δανειστές – τοκογλύφους.
Οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν το “μάρμαρο” της όποιας ανάκαμψης, με συνέχιση της λιτότητας, που η κυβέρνηση αποκαλεί “λιτό βίο” με συγκεκριμένη στόχευση τους συνταξιούχους και εργαζομένους και όχι την πλουτοκρατία. Ακόμη και τα ψίχουλα, κυρίως για την απόλυτη φτώχεια, που έταξε η κυβέρνηση με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, είναι στον “αέρα” και θα εξαρτώνται από τη συμφωνία με τους εταίρους, και με την προϋπόθεση ότι δε θα τίθενται σε κίνδυνο η δημοσιονομική πειθαρχία, η ανάκαμψη της οικονομίας και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση μας εμπαίζει στο πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής, που κυκλοφορεί διάφορα σενάρια, όπως αυτό για την φορολόγηση των 300 ή 500 “πλουσιότερων οικογενειών της χώρας”. Και βέβαια δεν πρόκειται για τα μονοπώλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους, μια που η φορολογία στα κέρδη δεν πρόκειται να ανέβει, αλλά αντίθετα να υποχωρήσει ακόμα περισσότερο, αφού είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλει να αυξάνονται και να διογκώνονται τα κέρδη τους. Τα κυβερνητικά σενάρια και οι διαδόσεις αφορούν σε κατηγορίες εισοδηματιών «φυσικών προσώπων» ωστόσο οι έχοντες και κατέχοντες έχουν την δυνατότητα με την «βούλα του νόμου» αλλά και με «άλλους » τρόπους να αποφύγουν κάθε επιβάρυνση και μένουν τα λόγια τα «φορολογήστε τους πλουσίους». Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, 287 οικογένειες – «φυσικά πρόσωπα» έχουν εισόδημα πάνω από 500 χιλ.ε υρώ το χρόνο. Το σύνολο των δηλωμένων εισοδημάτων τους είναι 22,8 εκατ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση ψάχνουν για «ψύλλους στ’ άχυρα».
Γι’ αυτό η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, άλλα κόμματα και κέντρα του συστήματος, όπως ο ΣΕΒ, που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν την αντιλαϊκή πολιτική, χαιρέτισαν ως θετική τη συμφωνία της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρουσιάζει τη νέα συμφωνία ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την Ε.Ε. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της κυβέρνησης, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα. Η όλη συζήτηση, μάλιστα τοποθετεί σε δεύτερο πλάνο δυο σημαντικές παραμέτρους της πραγματικότητας: Πρώτον, ότι κανένα από τα μέτρα που γονάτισαν τον συνταξιούχο – τον λαό- δεν παίρνεται πίσω και τίποτε από όσα έχασε δεν του αποδίδεται ξανά. Δεύτερον: ότι η συμφωνία που “σιγοψήνεται” περιλαμβάνει νέα αντισυνταξιουχικά -αντιλαϊκά μέτρα.
Καμιά στήριξη και ανοχή στην κυβέρνηση που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, των δεσμεύσεων στην Ε.Ε και της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Γι’ αυτό και βαφτίζει “εθνική” υπόθεση τις ανάγκες του κεφαλαίου, την εξυπηρέτηση αυτού του δρόμου, που δεν είναι όμως προς το συμφέρον του λαού.
Οσοι είχαν ελπίδες για κάτι καλύτερο -“και από τα δέκα αν γίνουν τα δυο καλά θα είναι”- δεν πρέπει να απογοητευτούν, αλλά να αντιδράσουν. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να εγκαταλείψουν το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανάκτησης των απωλειών.
Η αλήθεια είναι ότι η συγκυβέρνηση και οι δανειστές, δουλεύουν με μεγάλη μεθοδικότητα και πολύ προσεχτικές κινήσεις για να «κλείσουν» την αντιλαϊκή συμφωνία. Είναι επίσης γεγονός ότι από τις 26 του Γενάρη και μετά, μέρα με την μέρα, αποκαλύπτεται ο εμπαιγμός και η κοροϊδία των ψεύτικων προσδοκιών που καλλιεργούσαν προεκλογικά στο λαό. Ζούμε εδώ και πολλές εβδομάδες το λεγόμενο “θρίλερ της διαπραγμάτευσης”. Βομβαρδιζόμαστε με δεκάδες σενάρια και γλαφυρές πλευρές των επαφών της συγκυβέρνησης με τα “γεράκια των αγορών”. Την μια “κλειδώνει” η συμφωνία και την άλλη ξεκλειδώνει. Την μια πάμε για ενδιάμεση συμφωνία την άλλη σε ενιαία. Κοινός παρανομαστής είναι η απειλή και ο εκβιασμός ότι δεν θα έχουμε να πληρώσουμε συντάξεις και μισθούς.
Βέβαια οι εξαγγελίες τους τροποποιήθηκαν – κουρεύτηκαν :
Για την “κατάργηση της ρήτρας του μηδενικού ελλείμματος” κατέληξαν στην λύση της επ’ αόριστον αναστολής αντί για “κατάργηση”. Η “13η σύνταξη” μετατίθεται για το 2016 (σ.σ Δεκέμβρη του 2016). Ο “κατώτερος μισθός θα δοθεί σταδιακά μάλλον μέσα στο 2016”. Η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ- διατηρείται και εκσυγχρονίζεται προς το χειρότερο.
Και βέβαια στην κορυφή όλων: Η κατάργηση του μνημονίου ήταν “σχήμα λόγου”. Και το γαϊτανάκι της κοροϊδίας και του εμπαιγμού δεν έχει τελειωμό. Θέλουνε συναίνεση να μας φθάσουνε στον πάτο!
Η θέληση του λαού να απαλλαγεί από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται με μνημόνια, να απαλλαγεί από τα μέτρα και τους επιτηρητές, μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο, όταν ο λαός διεκδικήσει με τον αγώνα του όσα έχασε εδώ και τώρα. Οι συνταξιούχοι, ο λαός μπορεί να τα καταφέρει, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του, παλεύοντας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Να μην υποτιμηθεί η καλά προετοιμασμένη προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης που επιδιώκει να πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Χρειάζεται καλή παρακολούθηση της γενικής πολιτικής της κυβέρνησης και των ελιγμών της.
Δεν πρέπει να χάνεται το κύριο, που είναι: “Ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρας της κυβέρνησης;”. Οτι δηλαδή ήρθε για να διευκολύνει, να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται για την καπιταλιστική ανάκαμψη και την κερδοφορία των μονοπωλίων, την χειραγώγηση των εργαζομένων. Χρειάζεται, επομένως , να δυναμώσει ακόμα περισσότερο μέσα στους συνταξιούχους, στους εργαζόμενους, το λαϊκό κίνημα, η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν τον δρόμο με την ενσωμάτωση και την παθητική αναμονή, για ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης, για το λαό.
Δεν ξεχνάμε τα μεγάλα λόγια για την είσοδό μας στην ΕΟΚ και συνέχεια στην Ε.Ε. Για τα “χρυσά κουτάλια”, που έγιναν συσσίτια στους δρόμους. “Για τα αγροτικά προϊόντα, που θα κατακτούσαν τις ευρωπαϊκές αγορές” ενώ στην πραγματικότητα εξαφανίστηκαν από τα ράφια και αντικαταστάθηκαν από εισαγόμενα.
Μήπως ξεχνάμε τα “μεγάλα λόγια για την ανάπτυξη και τις δουλειές” που σημαίνουν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα μονοπώλια και κλειστά μαγαζιά και εργοστάσια, επειδή ενισχύθηκε η δυνατότητα του κεφαλαίου να κινείται από κλάδο σε κλάδο, και από χώρα σε χώρα. Μήπως στην “κοινωνική Ευρώπη” που σημαίνει ξεθεμελίωμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με πολύ ιδρώτα και αίμα.
Μήπως για την «διαρκή ειρήνη» της Ε.Ε, που σημαίνει πολέμους και κάθε λογής επεμβάσεις, όπως στο τρίγωνο, Λιβύη, “Αραβική Ανοιξη” Συρία, Ουκρανία κλπ. Μήπως δεν αποδείχτηκε ότι η Ε.Ε δεν είναι κάτι το ουδέτερο, όπως μας λένε, αλλά στήριγμα των μονοπωλίων και του κεφαλαίου, για να αρπάξουν ότι κέρδισαν οι λαοί αγωνιζόμενοι.
Ολα αυτά βέβαια δεν είναι μόνο για την ιστορία, έχουν καθοριστική θέση στο σήμερα και στο αύριο. Είναι το καταστάλαγμα της εμπειρίας μας για το υπόλοιπο της ζωής μας και της ζωής των επόμενων γενεών (των παιδιών μας και εγγονών μας).
Γι’ αυτό πρέπει να δώσουμε από κοινού τη μάχη με τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, αποφασιστικά να αποκρουστούν τα ψευδεπίγραφα συνθήματα της εθνικής ομοψυχίας και περηφάνιας. Πατριωτισμός για εμάς είναι το δίκιο του λαού και όχι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Κριτήριο για εμάς είναι η κάλυψη των συγχρόνων λαϊκών αναγκών και όχι η κερδοφορία των μονοπωλιακών επιχειρήσεων.
Οι συνταξιούχοι και ο λαός δεν έχουν κανένα συμφέρον να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική για τα νέα “μνημόνια”. Χωρίς διεκδικητική πίεση, δεν υπάρχει προοπτική , δεν υπάρχει ελπίδα. Συνεχίζουμε τον δρόμο του αγώνα σταθερά. Από τη ΣΕΑ έχουμε κάνει καθαρό στους πάντες ότι δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε στην συνείδησή μας παλιά και νέα μέτρα. Δεν πρόκειται να ζήσουμε με ψίχουλα που μας πετούν οι κυβερνήσεις την στιγμή που μας παίρνουν το καρβέλι. Θα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους αυτά που μας ανήκουν. Είναι πληρωμένα από εμάς.
Με τα παραπάνω προσπαθήσαμε να σας ενημερώσουμε για τα βασικά σημεία του νέου γύρου της αντιασφαλιστικής επίθεσης με το έκτρωμα που ετοιμάζουν. Καθήκον όλων μας είναι να ενημερώσουμε τους συναδέλφους για το τι μας περιμένει. Να οργανώσουμε την αντίστασή μας μαζί με όλους όσους πλήττονται από αυτές τις πολιτικές, μαζί με όλο το αγωνιστικό τμήμα της κοινωνίας, ώστε να μην περάσουν αυτές οι πολιτικές, να μην νομιμοποιηθούν στην συνείδηση κανενός και να μην μας …θαυμάζουν για την καρτερικότητα και υπομονήμας!
Πρέπει το κάθε Σωματείο των συνταξιούχων να γίνει επιτελείο αμφίδρομης ενημέρωσης και “γρήγορων” αποφάσεων που οι καιροί απαιτούν, μιας που μπορεί να βρεθούμε ίσως και στην στάση πληρωμών συντάξεων, με την σαλαμοποίηση των περικοπών. Πρέπει να έχουμε συμμετοχή στην δράση των λαϊκών επιτροπών αγώνα που δημιουργούνται από κοινού με άλλα λαϊκά στρώματα στις πόλεις και στις γειτονιές. Να ενταθεί η προσπάθειά μας, όλα τα Σωματεία στις περιοχές τους να οργανώσουν παρεμβάσεις στα νοσοκομεία, μαζί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις, να απαιτήσουν να σταματήσουν οι πληρωμές, τα χαράτσια, να προσληφθεί νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό».
Ξανά στους δρόμους του αγώνα
«Δεν μπορεί, είπε ο Π. Τάτσης, να καταγράφουμε μοιρολατρικά την κατάσταση. Ποτέ κανένας δεν κέρδισε τίποτε με την υποταγή, τον εφησυχασμό και την μοιρολατρεία.
Να βγούμε ξανά και ξανά στους δρόμους του ΑΓΩΝΑ.
Η προπαγάνδα της αναποτελεσματικότητας του αγώνα, αποτελεί ένα όπλο καταβαράθρωσης της συνείδησης του λαού που “πατά” αντικειμενικά στην ψυχολογία της απογοήτευσης, στον κλονισμό των πεποιθήσεων.Προκειμένου να καλλιεργήσει τον συμβιβασμό, την υποταγή και την άρνηση της πάλης. Είναι μέθοδος να τσακίσουν την αξία του αγώνα γιατί αυτόν ακριβώς φοβούνται.
Πρέπει να πείσουμε τους συναδέλφους μας να συμμετέχουν, γιατί δεν βγαίνει τίποτα με την δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση. Αυτές πρέπει να τις μετατρέψουμε σε οργάνωση και ΑΓΩΝΑ. Κανένας αγώνας δεν πήγε και δεν θα πάει χαμένος. Χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν γίνεται.
Υπεύθυνοι για τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων είναι, οι διαχειριστές, οι εγγυητές, οι κυβερνήσεις . Το κράτος έχει συνέχεια για όλα τ’ άλλα εκτός τις συντάξεις. Με τον νόμο 3863/10 αποποιούνται την ευθύνη του κράτους για τις συντάξεις και γίνονται επίδομα.
Υπογραμμίζουμε ότι τα στοιχεία για την κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας είναι ανησυχητικά και χρειάζεται να σημάνει ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ. Ο κίνδυνος νέων μειώσεων στις συντάξεις, στην υγεία, στις κοινωνικές παροχές είναι άμεσος, αλλά και Η ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ.
Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Συνταξιουχικών Εργαζομένων καλεί τα Σωματεία και τους Συνταξιούχους όλης της χώρας σε αγωνιστική δράση. Μόνο ο δικός μας αγώνας μπορεί να βάλει φραγμό στα εγκληματικά σχέδια κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ για μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδώρημα. Η ανακοίνωση και η απόφαση της ΣΕΑ Συνταξιούχων είναι στο φάκελό σας για την πανελλαδική συγκέντρωση στις 23/6/15 στην Αθήνα στις 6.00 μ.μ. στα Προπύλαια.
Να γίνει καθαρό, ότι απάντηση σ’ αυτή την επίθεση, να αναχαιτίσει, να αποτρέψει τα μέτρα και να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, μόνο ο ενωμένος λαϊκός αγώνας μπορεί να δώσει.
Οπως ακούσατε από αυτόν τον Απολογισμό μας, δεν σταθήκαμε σε επί μέρους ενέργειες και θέματα, που εκ της θέσεώς μας οργανώνουμε, παρακολουθούμε και συμμετέχουμε. Οπως οι επισκέψεις στους αρμόδιους για θέματα των συνταξιούχων, η συμμετοχή μας σε κάθε αγωνιστικό κάλεσμα κοινωνικών οργανώσεων με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση προβλημάτων που δημιουργούνται από την οικονομική κρίση. Επίσης η συμμετοχή μας στο Δ.Σ του Ο.Α.Ε.Ε μας δίνει την δυνατότητα να παρακολουθούμε από κοντά πως διαμορφώνεται η εξέλιξη του ασφαλιστικού, που δεν έχει θετικό χαρακτήρα για ασφαλισμένους και συνταξιούχους.
Από τα καθήκοντά μας είναι η παρακολούθηση και η στενή επαφή με τα Σωματεία-μέλη μας, για τον καλύτερο συντονισμό της δράσης μας.
Σας ενημερώνουμε ότι για το θέμα του κοινωνικού Τουρισμού που μας παρακρατούνται 9 ευρώ το χρόνο, ενημερώσαμε τον αρμόδιο Γ.Γ Κοινωνικής Ασφάλισης και περιμένουμε απάντηση. Ο προηγούμενος υπουργός δρομολόγησε το θέμα με απαράδεκτο τρόπο. Απαιτούμε να τελειώσει άμεσα το θέμα αυτό.
Η δικαστική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αφορά την περικοπή των συντάξεων την περίοδο του 2012. Προβλέπει επιστροφή ενός μέρος των περικοπών που έγιναν στις συντάξεις την τελευταία πενταετία. Είναι για τους συνταξιούχους αδιαπραγμάτευτη και άμεσα πρέπει να εφαρμοσθεί. Το συνταξιουχικό κίνημα δεν δέχεται και δεν μπαίνει στις λογικές περί τμηματικής εφαρμογής της όπως δηλώνουν κυβερνητικά στελέχη. Χρειάζεται επιβολή από το κίνημα, γιατί ορισμένες αποφάσεις από τη Δικαιοσύνη μπορεί να έχουν θετικό χαρακτήρα, αλλά η γραμμή των κυβερνήσεων είναι ή αυτές οι αποφάσεις να μην εφαρμόζονται ή να μπαίνουν ισοδύναμα.
Δεν ξεχνάμε αυτά που έχουν στα συρτάρια τους διαχρονικά. Οτι οι συντάξεις «είναι το ποιο σίγουρο και σταθερό έσοδο για την πληρωμή των τοκογλύφων». Και έχουν πέσει και υπογραφές στο μεσοπρόθεσμο: «Οτι λείπει από την αποπληρωμή των δόσεων των τοκογλύφων, θα παρακρατείται από τις συντάξεις».
Στο ψήφισμα του Συνεδρίου θα έχουμε αναλυτικά τα αίτηματά μας.
Αυτοκριτικά: Σε όποια θέση ευθύνης μου εμπιστευθήκατε, εσείς θα κρίνετε αν ανταποκρίθηκα».
