Άρθρο του Κώστα Στεφανόπουλου
Πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ νομού Θεσσαλονίκης
Γιορτάζεται στις 1 Οκτώβρη κάθε χρόνου η Παγκόσμια Ημέρα της Τρίτης Ηλικίας.
Περισσεύουν τα υποκριτικά λόγια των κάθε λογής κυβερνητικών παραγόντων, ΜΚΟ και άλλων «φιλάνθρωπων» για την προστασία των γερόντων, τα περήφανα γηρατειά και άλλα πολλά.
Το ερώτημα είναι:
Από πού πηγάζουν οι πολιτικές που αφορούν την τρίτη ηλικία, τους συνταξιούχους, τους υπερήλικες και πως εξειδικεύονται στη νομοθεσία των κρατών – μελών της ΕΕ, όπως φυσικά και στη χώρα μας;
Στις 13 Οκτωβρίου 2020 με την απόφαση 2020/1512 σχετικά με τις «κατευθυντήριες γραμμές για την πολιτική της απασχόλησης», το Συμβούλιο της Ευρώπης αποφάσισε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, δίνοντας έτσι τη χαριστική βολή στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζόμενων.
Στη Διακήρυξη του Πόρτο της Πορτογαλίας στις 8/5/2021, οι ηγέτες της ΕΕ αποφάσισαν την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 74 έτη.
Η διακήρυξη αναφέρει ότι στηρίζει την προώθηση της πρόσβασης σε βασικές ψηφιακές δεξιότητες ατόμων μέχρι και τα 74 χρόνια.
Το τυράκι στη φάκα για να φτάσουν τα όρια ηλικίας στα 74 χρόνια, με πρόσχημα την ενεργό γήρανση και το προσδόκιμο ζωής τα τελευταία χρόνια.
Για το πρώτο, τη λεγόμενη «ενεργό γήρανση» δηλαδή όπως αποκαλούν την παράταση του εργάσιμου βίου, επικαλούνται τη δια βίου μάθηση που επιτρέπει στους ανθρώπους να εργάζονται και να συμμετέχουν πλήρως στην κοινωνία.
Για το δεύτερο, με το επιχείρημα ότι αυξήθηκε το προσδόκιμο ζωής, επιχειρούν να οδηγήσουν τους ηλικιωμένους για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, λέγοντας μάλιστα υποκριτικά ότι αυτό είναι δικαίωμα τους και ατομική επιλογή και όχι η ανάγκη να πάρουν μια μικρή αύξηση ή να συμπληρώσουν τις πενιχρές συντάξεις τους όπως είναι η πραγματικότητα.
Βέβαια τους διαψεύδουν τα δικά τους στατιστικά στοιχεία ότι τα τελευταία χρόνια της πανδημίας μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής χωρίς φυσικά να μειωθούν αντίστοιχα τα όρια ηλικίας και το οποίο προσδόκιμο θα επιδεινωθεί με την κατάσταση στο χώρο των Νοσοκομείων και της Υγείας.
Στη χώρα μας ψηφίστηκε κατακαλόκαιρο ο νόμος 5045/26-7-2023, άρθρο 61, ο οποίος επεκτείνει το υπάρχον πρόγραμμα απασχόλησης μακροχρόνια ανέργων 55-67 στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ και σε βραχυχρόνια ανέργους με ηλικιακό όριο 67-74. Ουσιαστικά πέρασε διάταξη για δουλειά στα 74 και ανοίγει διάπλατα το δρόμο για σύνταξη στα 74 μέχρι να συμπληρώσουν τα απαραίτητα ένσημα για τη σύνταξη.
Η Ε.Ε. ρίχνει επίσης το βάρος της φροντίδας των ηλικιωμένων αποκλειστικά στις οικογένειές τους για να αποφύγει το κράτος το κόστος της δημιουργίας κοινωνικών δομών για ολοκληρωμένες υπηρεσίες φροντίδας.
Γνωστό είναι βέβαια πως λειτουργούν οι λεγόμενοι οίκοι ευγηρίας για όσους μπορούν να χρυσοπληρώσουν για αμφιβόλου ποιότητας υπηρεσίες τις περισσότερες φορές και οι οποίοι λειτουργούν ακόμα και χωρίς άδεια.
Όλες αυτές οι πολιτικές εντάσσονται στη στρατηγική της ΕΕ για την Κοινωνική Ασφάλεια και Πρόνοια που θεωρεί τους ηλικιωμένους και τις ανάγκες τους δημοσιονομικό κόστος, έτσι ώστε οι πόροι από την κοινωνική ασφάλιση από τους κρατικούς προϋπολογισμούς να κατευθύνονται με ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Την ώρα μάλιστα που η ανεργία των νέων βαράει κόκκινο, οι κυβερνήσεις και η δική μας σπρώχνουν τους εργαζόμενους σε ξεζούμισμα για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και με παραπέρα χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων για δουλειά 13 ώρες τη μέρα σε πολλούς εργοδότες όπως επιτάσσει η λεγόμενη «ευελιξία» της εργασίας και η «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, με απίθανα επιχειρήματα των υπουργών της.
Με τα σωματεία της δύναμής της αγωνίζεται για τα δικαιώματα των συνταξιούχων, για μια αξιοπρεπή ζωή για τους συνταξιούχους, για μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Κώστας Στεφανόπουλος
Πρόεδρος του Σωματείο Συνταξιούχων ΟΑΕΕ νομού Θεσσαλονίκης
