Με κατάμεστη την αίθουσα της Ένωσης Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών και Περιχώρων έγινε η εκδήλωση με θέμα «Τα προβλήματα των Συνταξιούχων Γυναικών» στις 8.5.2018. Την εκδήλωση οργάνωσε η Ένωση Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών και Περιχώρων και συμμετείχε η Νατάσα Καμπέλη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ).
Τις εργασίες της εκδήλωσης άνοιξε ο Νίκος Αυρηλιώνης, Γραμματέας της Ένωσης Αθηνών ο οποίος υπογράμμισε την ανάγκη συμμετοχής των γυναικών να συμμετάσχουν στις δράσεις των σωματείων συνταξιούχων. Επίσης τις κάλεσε να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση του Συλλόγου Συζύγων Θανόντων ΑΞ.ΙΑ στις 11 Μάη 2018. Χαιρέτησε ο Μάκης Γκούβας, Β’ Αντιπρόεδρος της ΠΟΣ-ΟΑΕΕ ο οποίος τόνισε: «Δεν τα φάγαμε και δεν τα κλέψαμε μαζί. Μπροστά μας είναι οι αγώνες μέσα απ’ τα σωματεία. Οι κινητοποιήσεις θα είναι σκληρές και δύσκολες».
Μετά την ομιλία της Ν. Καμπέρη, το λόγο πήραν οι ίδιες οι συνταξιούχες γυναίκες και στη συνέχεια μίλησε ο πρόεδρος της Ένωσης Αθηνών Παναγιώτης Γαλανόπουλος.
Η Ν. Καμπέλη αφού ενημέρωση για την ταυτότητα της ΟΓΕ, μεταξύ των άλλων, είπε: «Εκρηκτικά είναι πλέον τα προβλήματα που συσσωρεύονται σε κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια, ως συνέπεια της πολιτικής που άσκησαν οι κυβερνήσεις, οι προηγούμενες και η τωρινή, εφαρμόζοντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της Ε.Ε.
Η εδώ και χρόνια η επίθεση στα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων δεν έχει ημερομηνία λήξης. Οι επιπτώσεις στις εργαζόμενες, στις συνταξιούχους και στις οικογένειες μας είναι πολλές και πολύπλευρες.Όσες εργαζόμενες έχουν καταφέρει να συνταξιοδοτηθούν, παίρνουν συντάξεις, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ανταποκρίνονται πλέον ούτε στο μισό ποσό της αρχικής τους σύνταξης και δύσκολα καλύπτουν τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις τους.Για όλο και περισσότερες εργαζόμενες η σύνταξη γίνεται άπιαστο όνειρο, αφού η γυναικεία ανεργία είναι στα ύψη, οι λεγόμενες ευέλικτες μορφές απασχόλησης γενικεύονται, σε πολλούς κλάδους με μεγάλη γυναικεία συγκέντρωση και η ανασφάλιστη δουλειά κερδίζει συνεχώς έδαφος. Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι οι γυναίκες σε μεγάλο βαθμό παίρνουν μικρότερες συντάξεις από τους άντρες, αφού αμείβονται λιγότερο ως εργαζόμενες και δουλεύουν σε πιο κακοπληρωμένες δουλειές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε και εφαρμόζει τις καταστρεπτικές αντισυνταξιουχικές διατάξεις του ν. 4387/16 Κατρούγκαλου. Οι συντάξεις που τις πληρώνουμε σε όλη τη ζωή με τη δουλειά μας, γίνονται προνομιακά βοηθήματα…Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της, συνεχίζουμε να αντιπαλεύουμε την επίθεση διαρκείας στην Κοινωνική Ασφάλιση τόσο με την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου (4387/2016) όσο και με τους προηγούμενους απ’ αυτόν. Αγωνιζόμαστε ενάντια στις επιπτώσεις που φέρνει στις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών το αντιλαϊκό αυτό νομοθέτημα, οι νόμοι στους οποίους “πάτησε” και τα νέα μέτρα στα οποία άνοιξε το δρόμο. Με τον αντιασφαλιστικό νόμο 4387/2016 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οδήγησε στο απόσπασμα το δικαίωμα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Μείωσε το ποσοστό των συντάξεων χηρείας από το 70 στο 50%. Ειδικότερα με το άρθρο 12 ο εν λόγω νόμος καθορίζει τις προϋποθέσεις απονομής συντάξεων χηρείας, με τέτοιο τρόπο που ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στη σύνταξη χηρείας για ένα μεγάλο μέρος των ασφαλισμένων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 12, εάν ο επιζών σύζυγος δεν έχει συμπληρώσει το 55ο έτος, τότε η σύνταξη καταβάλλεται για τρία χρόνια. Εάν κατά τη διάρκεια της τριετίας συμπληρώσει το 55ο έτος τότε η σύνταξη μετά τη λήξη της τριετίας διακόπτεται μέχρι την συμπλήρωση του 67ου έτους. Σε διαφορετική περίπτωση διακόπτεται οριστικά. Ο εκμηδενισμός των συντάξεων χηρείας αποτελεί μια πλευρά της επίθεσης στο δικαίωμα των γυναικών στην Κοινωνική Ασφάλιση. Φυσικά, δεν είναι η μόνη. Τσακίζεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης που μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση για κάθε γυναίκα του καθημερινού μόχθου. Η επίθεση αφορά συνολικά τα συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα, αλλά και τις παροχές Υγείας, Κοινωνικής Πολιτικής και Πρόνοιας. Αφορά την άδεια μητρότητας, ασθένειας, την προστασία από τον επαγγελματικό κίνδυνο, τις επαγγελματικές ασθένειες, από εργατικό ατύχημα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κάθε μέλους της λαϊκής οικογένειας. Αυτές τις κατακτήσεις δεν μας τις χάρισαν. Είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Δεν θα καθίσουμε με τα χέρια σταυρωμένα, να παρακολουθούμε τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση να αυξάνονται, τις συντάξεις να μειώνονται στο επίπεδο του προνοιακού βοηθήματος, τις παροχές να ψαλιδίζονται. Διεκδικούμε την κατάργηση του νόμου 4337/2016, και μαζί με αυτόν και του άρθρου 12, όπως και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που ψαλιδίζουν μισθούς, σύνταξες κοινωνικές παροχές και δικαιώματα. Για τις γυναίκες, ανεξάρτητα από την οικογενειακή τους κατάσταση, ο αγώνας για το δικαίωμα στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι μάχη ζωής. Οι εργαζόμενες με “μαύρη” εργασία, “ελαστικές” εργασιακές σχέσεις και προσωρινή απασχόληση, οι άνεργες, οι αυτοαπασχολούμενες, οι αγρότισσες, οι συνταξιούχοι, δεν νομιμοποιούν στη συνείδησή τους καμία από τις περικοπές. Ένα πολύ σημαντικό θέμα που επίσης, απασχολεί τους συνταξιούχους και το οποίο εντείνεται λόγω ηλικίας, είναι το θέμα της Υγείας. Είναι αλήθεια ότι δίνουμε πολλά λεφτά από την τσέπη μας για την Υγεία. Η Υγεία γίνεται κερδοφόρα επιχείρηση, αντιμετωπίζουμε τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, κρεβάτια. Αυξήθηκαν οι κρατήσεις μας για την Υγεία και Υγεία ουσιαστικά δεν έχουμε. Από τη λίστα των φαρμάκων έχουν αφαιρεθεί αρκετά, όπως και ιατρικές εξετάσεις. Πολλές κοινωνικές παροχές έχουν καταργηθεί… Κρατάνε το 6% από την κύρια σύνταξη και 6% από την επικουρική. Πληρώνουμε συμμετοχή στα φάρμακα ή πολλές φορές 100% της τιμής του, γι’ αυτά που δεν συνταγογραφούνται. Πληρώνουμε 10 ευρώ στο γιατρό για να μας γράψει τη συνταγή, όπως και 1 ευρώ για την εκτέλεση κάθε συνταγής στο φαρμακείο και πολλά άλλα. Το φάρμακο από κοινωνικό αγαθό έχει μετατραπεί σε ακριβό εμπόρευμα. Όταν μιλάμε για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, εννοούμε Κέντρα Υγείας που θα έχουν όλες τις ειδικότητες των γιατρών, νοσηλευτικό προσωπικό με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα. Πλήρης δωρεάν προληπτικός έλεγχος και διαγνωστικές εξετάσεις φάρμακα για όλες τις γυναίκες χωρίς περικοπές και εξαιρέσεις, που θα είναι εξοπλισμένα με μηχανήματα, θα λειτουργούν ημέρα και νύχτα, θα μπορεί σε αυτά να γίνεται και βραχεία νοσηλεία. Θα έχουν και οδοντίατρο. Σήμερα οι συνταξιούχοι αν θέλουν να τοποθετήσουν μερική οδοντοστοιχία ή αλλιώς μηχανάκια όπως λέγεται, να κάνουν θεραπεία στα δόντια τους, δεν μπορούν, μόνο μασέλες βάζουν.»
Ο Π. Γαλανόπουλος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην απειλή του πολέμου για τους λαούς της περιοχής και υπογράμμισε:
«Στο Σωματείο μας η συντριπτική πλειοψηφία των μελών είναι γυναίκες. Πολλές όταν ήταν οικονομικά ενεργές ήταν αυτοαπασχολούμενες και άλλες, οι περισσότερες, παίρνουν τη σύνταξη του άνδρα τους ο οποίος έφυγε από τη ζωή. Η μεγάλη αδικία είναι ότι και αυτές οι γυναίκες συνταξιούχες δούλευαν ουσιαστικά στην επιχείρηση 30 και 40 χρόνια, ήταν δηλαδή συμ-βοηθούντα μέλη, αλλά επειδή τα έσοδα της επιχείρησης ήταν μικρά, επέλεγαν να ασφαλιστεί ο ένας από τους δύο και συνήθως ασφαλιζόταν ο άνδρας, με αποτέλεσμα να παίρνουν μειωμένη σύνταξη και αυτή μετά τον θάνατο του συζύγου τους…Στις κινητοποιήσεις μας κεντρικό αίτημα είναι και το θέμα της Υγείας που εμπορευματοποιείται και όποιος δεν έχει να πληρώσει πεθαίνει. Διεκδικούμε αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία για όλους. Σε ένα σύστημα υγείας το οποίο θα είναι προσανατολισμένο στην πρόληψη, όπως και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Σήμερα η πρωτοβάθμια φροντίδα ουσιαστικά δεν υπάρχει, ιδιαίτερα δυσκολεύονται οι γυναίκες για τις γυναικολογικές εξετάσεις, για μαστογραφία κ.ά. Εμείς διεκδικούμε σε κάθε δήμο ή σε κάθε περιοχή, να υπάρχει Κέντρο Υγείας το οποίο θα είναι ανοικτό όλη την ημέρα και τη νύκτα, θα έχει όλες τις ειδικότητες, θα έχει την δυνατότητα να παρέχει σύντομη νοσηλεία, θα είναι συνδεδεμένο μέσω του ΕΚΑΒ με όλο το κεντρικό σύστημα υγείας. Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τους συνταξιούχους, και ιδιαίτερα τις γυναίκες συνταξιούχους, είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις υποκαθιστούν το κράτος, π.χ. δεν υπάρχουν βρεφονηπιακοί ή παιδικοί σταθμοί και αναγκάζονται οι παππούδες και οι γιαγιάδες να κρατάνε τα εγγόνια τους. Όμως από επιστημονική άποψη, για την σωστή ανατροφή των παιδιών χρειάζονται οι κρατικές δομές, γιατί πολλές φορές δεν φτάνει η αγάπη του παππού ή της γιαγιάς για να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί. Οι συνταξιούχοι έχουν δουλέψει μια ολόκληρη ζωή, είναι συνήθως άνθρωποι καταπονημένοι, τα χρόνια φεύγουν. Πότε θα αποκτήσουν κάποιο ελεύθερο χρόνο να ξεκουραστούν και να ασχοληθούν και με κάτι άλλο που θα τους ευχαριστεί; Συζητώντας με πολλές γυναίκες συνταξιούχους στο Σωματείο μας διαπιστώσαμε ότι πολλές γυναίκες επειδή ουσιαστικά δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας -και όταν ήταν νέες- από την μια δούλευαν στο μαγαζί ή την δουλειά με τον άντρα τους και από την άλλη φρόντιζαν τους ηλικιωμένους γονείς και τα παιδιά τους. Σήμερα το ίδιο γίνεται, συνήθως από τις γυναίκες συνταξιούχους, για συγγενικά πρόσωπα. Υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι, με πολύ χαμηλές συντάξεις, οι οποίοι κυριολεκτικά αδυνατούν να ζήσουν και αυτό γιατί είναι μόνοι τους και αδυνατούν να πληρώσουν κάποια γυναίκα. Δεν έχουν δικούς τους ανθρώπους να τους φροντίζουν, αλλά και παιδιά να έχουν, όταν αυτά είναι άνεργα ή το εισόδημά τους είναι πολύ χαμηλό ή δουλεύουν από νύκτα σε νύκτα πώς θα βοηθήσουν τους γονείς τους;»
Και ο Π. Γαλανόπουλος κατέληξε: «Πιστεύουμε πως αν οι γυναίκες συνταξιούχες ενταχθούν πιο ενεργά στη ζωή και την δράση του Σωματείου μας θα αυξήσει κατά πολύ την δύναμή του. Και σήμερα υπάρχουν συναδέλφισσες άξιες που στελεχώνουν το Σωματείο μας και μας βοηθούν πολύ. Επιδιώκουμε αυτό να γίνει σε όλες τις περιοχές της Αθήνας. Πολλές γυναίκες με ταλέντο στα οργανωτικά ασχολούνται στα ΚΑΠΗ. Δεν είμαστε αντίθετοι με τα ΚΑΠΗ. Αντικειμενικά όμως έχει προτεραιότητα το Σωματείο. Τα ΚΑΠΗ ασχολούνται με εκδρομές που σε κάποια φάση μπορεί να καταργηθούν, αν επιδεινωθεί η οικονομική κατάσταση. Ασχολείται με το σήμερα, ενώ υπάρχει και το αύριο.Το Σωματείο μας ασχολείται με ιδανικά τα οποία δυναμώνουν τους δεσμούς των μελών με το Σωματείο. Ασχολούμαστε με όλα όσα απασχολούν την λαϊκή οικογένεια. Επιδιώκουμε – συμμετέχοντας με την μαζική μας συμμετοχή στους αγώνες, στην διαμόρφωση πολιτικής προς όφελός μας. Προσπαθούμε να είμαστε το αποκούμπι για τους συνταξιούχους και ταυτόχρονα με τα αιτήματά μας και τους αγώνες μας, να δίνουμε ελπίδα στα παιδιά και τα εγγόνια μας, ότι μπορεί να υπάρξει μια καλύτερη και δίκαιη κοινωνία».